LantarenVenster
@ Otto
Reuchlinweg 996, Rotterdam
25 november 2013
Domein – Film
Op
25 november brachten we (met de minorklas) een bezoek aan het LantarenVenster.
Onze gids Peter Bosma leidde ons rond door het gebouw, de nieuwe locatie op de
Kop van Zuid. Peter Bosma (1960) Studeerde
Nederlands en Theaterwetenschap aan de Universiteit Utrecht. Hij heeft brede
ervaring als docent in het hoger onderwijs en is daarnaast freelance publicist,
onderzoeker en filmprogrammeur. Hij programmeerde ruim 20 jaar bij filmhuis
LantarenVenster in Rotterdam.
Alsof
hij er nog altijd werkt krijgt hij de sleutel van een medewerker van
LantarenVenster om ons een uitgebreide rondleiding te geven in het nieuwe
gebouw (sinds 2010 geopend op de Kop van Zuid). De oude vestiging bevond zich
in het centrum van de stad aan de Gouvernestraat.
De
bouw van het pand waar LantarenVenster vandaag de dag in gevestigd is, startte
in het voorjaar van 2008. Het ontwerp is van de Portugese architect Alvaro Siza
en de uiteindelijke inrichting is verzorgd door M2R. LantarenVenster bevindt
zich in de plint van het woongebouw genaamd New Orleans.
LantarenVenster
is een filmhuis voor film- en muziektheater. Binnen de muziek is het genre jazz
de voertaal. Het heeft vijf filmzalen van verschillende grootte met in totaal
ruim 600 zitplaatsen en één multifunctionele zaal met een speelvloer waar circa
300 zitplaatsen of 400 staanplaatsen gecreëerd kunnen worden. Deze zaal biedt mogelijkheden
voor concerten, filmvoorstellingen, congressen en radio- en
televisieprogramma’s.
Het
interieur is zoals eerder genoemd verzorgd door Buro M2R. Witte schuine
plafonds, een witte spiltrap tegenover de entree en in het centrum van de foyer
een ontvangstloket. Het eiken parket en de rode sfeervolle bekleding en
zitlounge plekke doen chique aan. De grote ramen aan weerszijde van het gebouw
geven een open en transparante doorkijk met de haven als uitzicht. De ambiance
doet denken aan een theaterbezoek en daarmee wordt het product, de film, ook op
een hoger niveau geplaatst. Het nodigt uit om te verblijven. Persoonlijk vindt
ik dit aantrekkelijker dan een locatie van Pathé. Dat is duidelijk meer gericht
op de massa en heeft daardoor minder prioriteit gelegd op comfort en
uitstraling, maar is meer gericht op efficiëntie en onderhoudsvriendelijk.
Peter
Bosma vertelde over de complexiteit van het ontwerpen van zo’n nieuwe locatie.
LantarenVenster heeft veel inspraak gehad op dat ontwerp en in de fase van
ontwerpen en bouwen moesten er regelmatig dingen herzien worden om het gebouw
waar het voor moest gaan dienen te optimaliseren. Kleine onhandige foutjes zijn
nu nog zichtbaar. Zoals een hoge afstap bij het restaurantgedeelte. Hier
moesten ze meerdere malen andere oplossingen voor bedenken om te voorkomen dat
bezoekers zouden misstappen. Ook de grote trap in de ruimte vormt een obstakel
voor mensen die slecht ter been zijn. Hiervoor werd een lift geïnstalleerd ter
compensatie. Één nadeel is wel dat de lift ver van de foyer gelegen is en dat
de bezoeker hiernaartoe begeleid moet worden, wat voor sommige een behoorlijke
wandeling is. Deze afstand is bijna gelijk voor het bezoeken van de toiletten.
Die bevinden zich net voor de lift en worden matig aangegeven, waardoor bezoekers
vaak in het begin hiernaar moeten zoeken. Allerlei logistieke zaken die later
pas ontdekt werden, wanneer het gebouw in gebruik werd genomen.
De
rondleiding bracht ons langs de zalen en zelfs door de ‘machinekamers’ waar
alle apparatuur opgesteld staat. De zalen zien er netjes en modern uit. De
stoelen zitten goed en comfortabel en alles is nog als nieuw en schoon. Dat is
een positief punt. Het oogt allemaal zeer verzorgd en maakt daarmee het bezoek
aan een filmhuis als LantarenVenster een chique en plezierige avond uit. Wel
geeft de locatie zoals die nu is mij de indruk dat het meer gericht is op
oudere bezoeker (40+). Het ziet er niet uit als een plaats waar jongeren gezellig,
wild en druk bier drinkend kunnen napraten over de film of over andere dingen.
Eerder een plek waar serieuze gesprekken worden gevoerd door iets oudere mensen
met nette kleren aan en wijnglazen in de hand. Tenminste, dat is de indruk die
het wekt. Geen jongeren plek. Al blijkt uit Peter Bosma zijn verhaal dat dat
wel een groep is die ze graag binnen zien komen én sterker nog die op de oude
locatie in grotere getallen aanwezig was dan nu het geval is. Ik vraag me af
hoe het komt dat die jongeren niet zijn meeverhuist?
Peter
Bosma begon bij het Rotterdams filmfestival, als vrijwilliger. Sindsdien is hij
gepassioneerd van films. “Het heeft me
sindsdien nooit meer losgelaten”.
Volgens Peter Bosma moet LantarenVenster nieuw
publiek aanboren. “Het publiek hier, op
de nieuwe locatie, is ouder dan het publiek wat LantarenVenster bezocht op de
toenmalige locatie op de Gouvernestraat. Deze locatie voelt veiliger, is beter bereikbaar en heeft horeca in de
directe omgeving”. Hij noemt het een nadeel dat het alleen wel net buiten
het centrum ligt en over de brug.
Hij
vindt ‘See me hear me’ (SMHM) een fantastische nieuw Rotterdams evenement en daarvan
vindt hij Silent Cinema (de zwijgende film) een gaaf
onderdeel. Hier komen slechts 30 mensen op af. Echt een niche markt. Hij
accepteert dit ook en vindt het juist goed dat er voor iedereen wat is. Ook als
het een heel specifiek concept of product is, ook die doelgroep mag worden
bereikt.
Doelgroepen
benaderen
Hij vertelde dat hij ooit een filmavond organiseerde
voor mensen uit de mantelzorg. Hij had een film op het programma wat nu juist
veel raakvlak had met dit werkveld (boven is het stil, film over mantelzorg).
Hiermee wilde hij zich richten op zogenoemde netwerkclubjes. Hij ging ervan uit
dat deze mensen interesse zouden hebben en als vanzelfsprekend elkaar zouden
aansporen om mee te gaan. Uiteindelijk was de opkomst één bezoeker. Een ander
voorbeeld; Turkse film, schrijf Turkse jongeren aan. Het resultaat van de
avonden liet zien dat dit systeem dus niet altijd werk. Bosma noemt dit denken in hokjesgeest. “Je verwacht dat die hokjes je weten te vinden, maar je hebt echt
contacten en ambassadeurs nodig die in die netwerken zitten.”
Peter Bosma vindt het een goed initiatief om aan
randprogrammering te doen. Camera Japan doet ook aan randprogrammering.
Nieuwe
ontwikkelingen
We
want Cinema is film op projectbasis. Het heeft iets weg van
organiseren op basis van crowdfunding. Het Nederlandse Film Festival is hier
niet zo in geïnteresseerd. Zij moeten werken met time slots en kunnen daardoor
veel minder flexibel hiermee ingaan. Als er niet voldoende mensen zijn die zich
voor de film aanmelden, gaat al het geld terug naar de inschrijvers en wordt
het project stopgezet. Dit concept is gebaseerd op het principe van
customizing. De bezoeker/consument wil zelf invloed kunnen uitoefenen op de
keuze, datum en tijd van de film. Alsof hij/zij zelf de regie in handen neemt.
De tijd moet uitwijzen of dit concept levensvatbaar is.
Digitalisering, ook in de filmbranche. Alles gaat tegenwoordig
digitaal. Vroeger werkte bioscopen alleen met de DCP, digital cinema packet. Een film in een
koffer die wordt aangeleverd. In de toekomst zal dit uitwisselen van films door
distributeurs volledig via het internet gaan.
De
omslag van digitalisering (achter de schermen) verandert de filmindustrie
grondig.
Je publiek bereiken gaat vandaag de dag ook heel
anders dan in het papieren reclame tijdperk. Vroeger was dat een folder/flyer.
Nu gaat alles via Facebook. Ambassadeurs zijn nodig. Zij moeten zich over jouw
organisatie uitlaten op deze media platformen.
Kosten
Hoge kostenposten zijn personeel, energie en
huisvesting. Met bezuinigingen tot gevolg. Zo is inmiddels de afdeling educatie
gestopt, omdat dit geen geld opleverde maar alleen geld kostte. De verhuur liep
in het begin bij de opening wel goed, maar wordt nu minder. De concurrentie van
andere panden met bedrijfsfaciliteiten nemen toe. Bedrijven kunnen tegenwoordig
overal voor business terecht. Horeca is over het algemeen een lastige post om winst
op te maken. Ze verkopen het eten met slechts weinig marge.
Faciliteiten
bij LantarenVenster
De prijs voor een bezoek aan een film of
muziekavond bedraagt €9,50 (incl. 1 euro transactiekosten). Voor kinderen tot
12 jaar hanteren zij een gereduceerde prijs van €7,50. De zalen zijn altijd 5
tot 10 minuten vooraf geopend en bezoekers kunnen zelf een plaats kiezen (geen
toegewezen plaatsen). Met mindervalide mensen is in elke zaal rekening
gehouden, door gereserveerde ruime rolstoelplaatsen vooraan in elke zaal.
LantarenVenster beschikt over een eigen restaurant
en biedt bezoekers de mogelijkheid te lunchen en/of te dineren voorafgaand aan
een film. Het zogenoemde film&food kaartje geeft recht op een hoofdgerecht
plus film naar keuze voor €18,50 per persoon (zolang er plaats is in het restaurant).
Deze actie is geldig van zondag tot en met woensdag. Het is jammer dat dit niet
geld voor de avonden in het weekend, wanneer de meeste mensen graag op stap
gaan om een hapje te eten. Kennelijk wil LantarenVenster de bezoekers
stimuleren om ook door de weeks een bezoek te brengen aan het filmhuis. Als ik
ze mocht adviseren zou ik ook een film&food aanbieding opzetten voor de
overige dagen. Wellicht tegen andere condities. Nu wekt het de indruk dat ik op
die dagen niet gebruik kan maken van het restaurant, of anders slechts tegen
hoge prijzen.
Het bezoek aan LantarenVenster was erg leuk en
interessant. Nu ik weet wat het is en waar het zit in Rotterdam, ben ik nieuwsgierig
gemaakt en gemotiveerd om hier eens een film te komen kijken. Soms moet iets je
over een drempel tillen. Tijdens mijn studie is de naam vele malen gevallen,
maar nooit deed het mij motiveren het eens te bezoeken. Met dank aan de minor
gaat dit gelukkig nu wel gebeuren!
Door: Laura Vooges
