Excursieverslag #02
17 september 2013 - Call of the Mall , Utrecht – Beeldende kunst (educatie)
Call of the Mall Kunst in Hoog Catharijne en
Utrecht Centraal
Dinsdagmiddag
17 september 2013 bracht ik samen met alle andere minor studenten een bezoek
aan de kunstexpositie Call of the Mall in Utrecht. In het middelpunt van alle
drukte – tussen reizigers en winkelende bezoekers - was daar kunst met een
grote K. We verzamelden in het centrum
van Hoog Catharijne - het Radboudkwartier – waar Barbara en Marthe ons vertelden
wat de bedoeling was van dit uitstapje. Gevolgd door een inhoudelijk praatje
over Call of the Mall en het ontstaan van het idee door de projectleidster van
de expositie (Nienke Martinus).
Hoog
Catharijne was ruim 30 jaar geleden het nieuwste en grootste overdekte winkelgebied
van Europa. Precies 40 jaar en 1 dag geleden werd Hoog Catharijne officieel
geopend door onze toenmalige Koningin Beatrix. Vandaag de dag heeft het
overdekte winkelcentrum absoluut niet meer diezelfde waarde als dat het toen
had en daarom is de gemeente Utrecht begonnen aan een lang bouwtraject waarin
het centrum van de stad compleet vernieuwd wordt.
Een
jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met Utrecht centraal en Hoog
Catharijne. Voor mijn stage in Driebergen moest ik gemiddeld twee keer per week
dit centrale punt doorkruisen. Het voelde heel vertrouwd om een half jaar later
daar weer eens rond te lopen. De herinnering die ik heb aan Utrecht centraal en
Hoog Catharijne deel ik waarschijnlijk met veel andere reizigers die daar
dagelijks het centrum kruisen; namelijk drukte, chaos, opgebroken wegen en
paden en veel borden met alternatieve reisinstructies. Eerder een negatieve dan
een positieve ervaring zou je denken. Al vind ik persoonlijk die chaos en
hectiek op zo’n druk kruispunt juist heel interessant. Als ik dat vergelijk met
mijn woonplaats Hellevoetsluis, is dit toch wel de ‘grote’ stad waar het
allemaal gebeurt. Ik kijk er mijn ogen uit!
Het
idee om kunst tentoon te stellen te midden van het centrum waar momenteel
zoveel gaande is, vind ik geweldig. Ik had meteen het gevoel dat de organisatie
de expositie Call of the Mall onder andere in het leven heeft geroepen om een
positieve ervaring te creëeren voor al die duizenden bezoekers die dagelijks
dat centrum kruisen of bezoeken. Heel slim gevonden. Ten tweede vind ik het een
goed initiatief om met kunstwerken naar de toeschouwer toe te gaan. Misschien
is het bezoeken van een museum wel iets van vroeger. Met deze expositie komt de
kunst heel letterlijk naar de toeschouwer toe. Nu konden de reizigers en
bezoekers van de nood een deugd maken, wanneer zij tijd moesten doden of naast
het shoppen zich aangetrokken voelden tot een kunstwerk en tussendoor even een
kijkje gingen nemen. Een prima afleiding.
Als
ik terug denk aan alles wat ik gezien heb moet ik helaas wel zeggen dat weinig
werken mij echt wisten te boeien. Het bezoek was vluchtig en ondanks het leuke
aspect van kunst in een winkelcentrum, had dat voor mij tegelijkertijd ook wel
een nadeel. Het was bijna een overload aan prikkels door de drukke menigte om
je heen, de etalages die voortdurend om aandacht schreeuwen en dan nog de onvermijdelijke
geur van eten wat in mijn gedachte steeds het hongersignaal naar boven bracht.
Ik kon moeilijk de concentratie vinden om al mijn aandacht op een werk te
focussen. Waar ik wel al gelijk van onder de indruk was, was de Troika oftewel de fontein. Ik moet
eerlijk bekennen dat het even duurde voordat ik zag dat het een fontein moest
voorstellen, want ik was meteen geboeid de constructie en de techniek aan het
bewonderen. En met mij alle andere studenten ook. Met z’n allen stonden we daar
gelijk heel geboeid naar te kijken en ik herinner mij nog dat de twee meiden
die dit tripje hadden georganiseerd nog moeite moesten doen om onze aandacht
erbij te krijgen. De Troika was een eyecatcher, dat was het zeker.
Wat
mij totaal niet raakte was de expositie genaamd ‘The Enormous Speed of Change’.
Deze tentoonstelling vond plaats in een ongebruikt leegstaand kantoorpand op de
zoveelste verdieping van het gebouw.
Deze bewust gekozen plaats voor de tentoonstelling trok zich terug van de
menigte en moest de twijfel van deze tijd weergeven (economische krimp en recessie).
De werken lieten allemaal iets zien over het gevoel van ontworteling – wat
ontstaat door de snelle veranderingen in de maatschappij - en het missen van
een zekere houvast in de maatschappij.
Zo zag ik bijvoorbeeld deze
pop. Een gezicht wat eerder angst dan blijdschap uitstraalde, maar dat zou te
verklaren zijn aan de hand van het idee achter deze tentoonstelling. Dit soort
werken vertellen mij vrijwel niks. Het roept alleen maar vragen op van ‘wat wil je hiermee zeggen?’ en ‘wat is je
punt?’. Onbevredigd loop ik dan weer verder en zeg ik tegen mijzelf dat dit
het dus niet is voor mij. Kunst moet wel te plaatsen zijn, vind ik. Daar zijn
natuurlijk de meningen over verdeeld, maar als het mij in verwarring brengt
vind ik het niet meer leuk en haak ik af.
Zo
bekeek ik daar ook een werk wat leek op een klein stapeltje rommel. Helaas heb
ik er geen foto van dus ik zal het proberen te omschrijven. Oude schoenendozen –
één open en één dicht - oude gymschoenen ernaast en erin gelegd en daaronder
een glazen plaat met weer daaronder een tv scherm waarop een niet te duiden
filmpje werd afgespeeld. Tja,, als ik daar dan iets te lang naar kijk heb ik
het gevoel dat ik in de maling wordt genomen. ‘Dit is toch geen kunst!’. Wel leuk gevonden was de rits die op de
glazen plaat was bevestigd, waardoor het leek alsof je de glasplaat zo in
tweeën kon ritsen; grappig.
Als
conclusie van dit bezoek heb ik ontdekt dat kunstwerken niet al te abstract
moeten zijn. Ik wil er iets van kunnen begrijpen. Al is het maar de gedachtegang
achter het werk. De locatie was voor mijn concentratie niet ideaal. Ik merk dat
ik de tijd wil nemen om dingen te lezen om te begrijpen waar ik naar kijk en
daar hadden we in dit geval niet echt de tijd voor. De insteek van Call of the
Mall om onder de mensen te komen vind ik vernieuwend en goed. Op deze manier
komen ook de mensen die misschien uit zichzelf nooit kunst zouden opzoeken,
toch in aanraking met kunst; op een heel toegankelijke manier. Kunst voor de voorbijganger.
Door Laura Vooges
Door Laura Vooges
Bronnen
-Callofthemall.
(z.d.). Kunst in Hoog Catharijne.
Geraadpleegd op 23 september 2013, van http://www.callofthemall.nl
-Hoog
Catharijne. (z.d). Plattegrond.
Geraadpleegd op 23 september 2013, van http://www.hoogcatharijne.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten